„Sonety krymskie” Adama Mickiewicza: podróż w głąb duszy i krajobrazu
„Sonety krymskie” to jeden z najwybitniejszych cyklów poetyckich Adama Mickiewicza, stanowiący nie tylko świadectwo jego podróży na Krym w 1825 roku, ale także głęboką refleksję nad naturą człowieka, jego miejscem w świecie i relacją z Bogiem. W tych sonetów Mickiewicz łączy w sobie elementy romantyzmu, klasycyzmu i orientalizmu, tworząc unikalny i niezwykle sugestywny obraz świata.
Podróż w głąb duszy
„Sonety krymskie” to nie tylko opis krajobrazów Krymu, ale także podróż w głąb duszy poety. Mickiewicz w swoich sonetów wyraża swoje emocje, refleksje i tęsknoty. W sonecie „Do***” wyraża swoje uczucia do ukochanej, a w „Stepy akermańskie” opisuje swoje wrażenia z podróży i tęsknotę za ojczyzną. W „Krymie” Mickiewicz oddaje hołd pięknu i tajemniczości tego miejsca, a w „Do***” wyraża swoje rozczarowanie i rozgoryczenie.
- W sonecie „Do***” Mickiewicz pisze: „O, jakże pięknie jest, gdy dusza śni, / I w marzeniach swych szuka ukojenia, / I w ciszy nocy, gdy gwiazdy świecą, / I w szumie fal, gdy morze się kołysze.”
- W sonecie „Stepy akermańskie” Mickiewicz pisze: „O, jakże pięknie jest, gdy słońce wschodzi, / I nad stepem roztacza swe promienie, / I w powietrzu unosi się zapach kwiatów, / I w ciszy słychać śpiew ptaków.”
Krajobraz Krymu
Mickiewicz w swoich sonetów opisuje piękno i tajemniczość Krymu. W „Krymie” pisze o „górach, które sięgają nieba”, o „morzu, które szumi i kołysze się”, o „stepach, które rozciągają się bez końca”. W „Stepach akermańskich” opisuje „stepy, które są jak ocean”, a w „Do***” pisze o „górach, które są jak olbrzymy”.
- W sonecie „Krymie” Mickiewicz pisze: „O, jakże pięknie jest, gdy słońce zachodzi, / I nad morzem roztacza swe promienie, / I w powietrzu unosi się zapach soli, / I w ciszy słychać szum fal.”
- W sonecie „Stepy akermańskie” Mickiewicz pisze: „O, jakże pięknie jest, gdy księżyc świeci, / I nad stepem roztacza swe promienie, / I w powietrzu unosi się zapach trawy, / I w ciszy słychać śpiew świerszczy.”
Orientalizm
Mickiewicz w swoich sonetów odwołuje się do orientalizmu, czyli do fascynacji kulturą Wschodu. W „Krymie” pisze o „Tatarach, którzy jeżdżą na koniach”, o „meczetach, które są jak pałace”, o „baśniach, które są jak sny”. W „Stepach akermańskich” opisuje „stepy, które są jak pustynia”, a w „Do***” pisze o „Tatarach, którzy są jak wojownicy”.
- W sonecie „Krymie” Mickiewicz pisze: „O, jakże pięknie jest, gdy Tatarzy śpiewają, / I w powietrzu unosi się zapach kadzidła, / I w ciszy słychać dźwięk bębnów.”
- W sonecie „Stepy akermańskie” Mickiewicz pisze: „O, jakże pięknie jest, gdy Tatarzy tańczą, / I w powietrzu unosi się zapach kwiatów, / I w ciszy słychać dźwięk lutni.”
Podsumowanie
„Sonety krymskie” to niezwykły cykl poetycki, który łączy w sobie elementy romantyzmu, klasycyzmu i orientalizmu. Mickiewicz w swoich sonetów opisuje piękno i tajemniczość Krymu, a także wyraża swoje emocje, refleksje i tęsknoty. „Sonety krymskie” to nie tylko podróż w głąb duszy poety, ale także podróż w głąb krajobrazu i kultury Krymu.